The Road Not Taken

Robert Frost

Two roads diverged in a yellow wood,

And sorry I could not travel both

And be one traveler, long stood

And looked down one as far as I could

To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair

And having perhaps the better claim,

Because it was grassy and wanted wear;

Though as for that the passing there

Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay

In leaves no step had trodden black.

Oh, I kept the first for another day!

Yet knowing how way leads on to way,

I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh

Somewhere ages and ages hence;

Two roads diverged in a wood, and I —

I took the one less traveled by,

And that has made all the difference.

راهی كه نرفتم

رابرت فراست

دو جاده در درختزاری زرد از هم جدا میشدند،

و من متأسف از اينكه يك تن نتوان بود

و به هر دو راه رفت

زمانی دراز ايستادم و يكی را تا چشم كار میكرد نگريستم

تا آنجا كه زير بوتهها میپيچيد؛

سپس راه ديگر را در پيش گرفتم كه به همان همواری بود

و شايد بهتر،

پوشيده از علف بود و پانخورده

هرچند رهگذران از هر دو تقريباً يكسان گذشته بودند،

و هر دو آن صبح پوشيده بودند از برگهايی

كه كسی بر آنها پا ننهاده بود.

آه، اولی را گذاشتم بماند برای روزی ديگر!

گرچه میدانستم راهها ادامه دارند

و در ترديد بودم زمانی ديگر به آنجا بازگردم.

پس از ساليان دراز

جايی با آه خواهم گفت

دو جاده در درختزاری از هم جدا میشدند و من —

من آن را در پيش گرفتم كه كمتر پا خورده بود،

و همين يك دنيا تفاوت در پی داشته است.