تصاوير
نوع يكم: جماعت صف كشيدهاند تا به نوبت وارد مكانی شوند كه تابوت را برای
ادای احترام در آن نهادهاند. روز بعد، همه ساكت و موقــّر و منظم
ايستادهاند. دستۀ موزيك مارش عزا مینوازد. مردان كلاهشان را
به احترام به دست گرفتهاند و برخی زنان تور سياه بر چهره دارند.
هنگام خاكسپاری، دستۀ تفنگداران اونيفرمپوش، در مسافتی دور از سوگواران،
با فرمان نظامی به هوا شليك میكند. برگها شايد در باد تكان بخورد، آدمها
نه.
تصاوير نوع دوم: عدهای
فريادزنان میدوند. در نگاه اول به نظر میرسد
جعبهای چوبی در حال فرار
است و میخواهند آن را بگيرند. اما در واقع تابوت متوفیٰ است كه در معرض
مراسم سياسیـعبادی تشويق جنازه قرار دارد. پيشتر، تفنگچيان در سالن
عزاداری هر وقت و هر قدر دلشان بخواهد زير گوش عزاداران شليك میكنند و
پسربچهها با شادمانی میدوند تا پوكههای داغ را بردارند. حاضران حتی اگر
پنبه در گوششان چپانده باشند ضربۀ موج دررفتن اين همه تير در فضای مسقــّف
بايد حال بعضی را بد كند. درهرحال، به روی خودشان نمیآورند.
فيلمی از مراسم نوع اول
میتواند در هر جای دنيا گرفته شده باشد. فيلمی از نوع دوم، حتی بدون
گفتار و زيرنويس، از دور داد میزند آنجا يا فلسطين است، يا عراق، يا
ايران يا پاكستان. حتی در ميانۀ آفريقا صفكشيدن و طبق فرمان
تركهبهدستها منظمرفتاركردن تا اين حد دشوار نيست. در خاورميانۀ
اسلامی، خود تركهبهدستها از عوامل بینظمیاند.
در خاكسپاری امام راحل، كفن متوفیٰ را تكهتكه كردند و به يغما بردند. پس
از رسيدن كفن زاپاس، تابوت با هليكوپتر از معركه به در رفت.
عكس موحش
سوگوارانی را كه حريصانه به پيكر نيمهعريان متوفیٰ زُل زدهاند در
مجموعهای از
عكسهای تاريخی
قرن بيستم گنجاندهاند. |