پیروزی شهرداری در تبدیل
اراضی نظامی درتمام موارد به اندازهٔ خیابان ایرانشهر با موفقیت همراه نبود.
وقتی کوشید حرفش را به کرسی بنشاند که در
اراضی نظامی نمیتوان واحد مسکونی ساخت، در جاهایی بین نفرات مسلح و آدمهای
شهرداری زد و خورد شد. این شاید یکی از
دلایلی بود که شهردارهای مناطق تهران را در زندان ریختند.
تهران، بخصوص در بخش شمالیاش، پیشروی خانههاست در اراضی کشاورزی و دهات.
در تجریش این چهارخانههای کوچک یعنی یک مزرعه تبدیل به خانهٔ مدرن شده، و
کوچهٔ روبهرو روستایی است قدیمی. از سالها پیش این فکر وجود داشت که
با پیشروی شهر آیا واقعاً این همه پادگان در وسط خیابانها ضرورت دارد؟
از رودهن در شرق تا کـَن در غرب تهران، سراسر دامنهٔ کوه تقریباً هرجا خاک
نرم و قابل پیکـَنی و ساختمانسازی بوده مجتمع ساختهاند و کنار تمام آنها
اخطار ”عکسبرداری ممنوع“ دیده میشود. در شهر، سراسر امتداد
خیابانهایی کیلومترها از کنار مراکز نظامی میگذرد.
ایجاد اراضی شهری از دههٔ بیست برای خودش ماجرایی
هیجانانگیز بوده است. معمولاً عامـّهٔ مردم وقتی خبری در این باره
میخوانند که فرد یا افراد تبدیلکنندهٔ زمینهای بایر به اراضی کشاورزی و
سپس به قطعات تفکیکشدهٔ قابل ساختوساز بکوشند از حقوحساب مقامها بزنند،
یا نتوانند همه را راضی کنند. در این حالت، میخوانیم زمینخوار گرفتهاند. اما
معمولاً دادرسی و محاکمهای در کار نیست زیرا اتهامی قانونی وجود ندارد.
تفکیک زمین به قطعات کوچک یعنی کشف معدن طلای ناب. از حلقوم کسی که بخواهد
تنهایی بخورد بیرون میکشند.
|