|
شما *Ä!@#
هستید؟
طاعنان و جوّاکان شایع کرده‌اند فرهنگستان زبان و ادب فارسی
”نامه زده“
(یعنی دستور داده
و ابلاغ کرده) به‌جای اصطلاحی مستهجن در وصف اشخاصی که
دچار تعامل فوقانی و تحتانی‌اند بنویسند و بگویند: آلت‌پریش.
یکم، روان‌پریش (از ریشهٔ پریشان) را از دهه‌ها پیش در
متون روانپزشکی و روانشناسی بالینی برای ابتلا به پسیکوز/سایکوسیس
گذاشته‌اند. برخلاف فرد روان‌نژند (مبتلا به نوروز)، بیمار روان‌پریش
اِشراف به احوال خویش ندارد، باید به او دارو خوراند و در مواردی لازم است
زیر نظر و تحت مراقبت باشد (زمانی بخشی از مغز بیمار خشن را، مانند مک‌مورفی شخصیت اصلی رمان
دیوانه‌ای از قفس پرید، از مدار خارج می‌کردند).
در مقابل، فرد روان‌نژند از چرخهٔ زندگی
عادی اجتماعی حذف نمی‌شود و به میل خویش از روان‌درمانگر یاری می‌خواهد.
اما همین نکته که به احوال خویش معرفت دارد ممکن است حمل بر تناقض شود زیرا
فرد متّصف به صفت مورد بحث چه بسا متوجه نیست منطق خودساخته‌اش با منطق
متعارف و عام سازگاری ندارد.
دوم، گرچه صرف کلمات و افعال در زبان
فارسی خالی از جنسیت است، واژهٔ آلت معمولاً برای پستاندار مذکر، و کلمهٔ
اندام برای مؤنث به کار می‌رود.
بنابراین صفت مورد نظر اهل طعنه و جوک
باید
اندام‌نژند باشد نه آلت‌پریش.
بحثی بیخودی و صرفاً کلامی. محض
اطلاع عرض شد.
7 خرداد 97
فهرست مشاهدات
|