شاملو محكوم بود شاعر باشد
انتشار كتاب
دفترچۀ خاطرات و فراموشی (طرح نو) بازتابهاي مختلفي در ميان اهل قلم
برانگيخت. عمدۀ اين بازتابها به مقالهای 40 صفحهای و غيرمتعارف
باز میگشت كه محمد قائد دربارۀ احمد شاملو نوشته است. وي در اين
مقاله سعي كرده است تصويری زميني و انساني از شاملو به دست دهد و به
هواداران و مخالفانش چهرۀ واقعي اين شاعر بحثانگيز را بنماياند، اگرچه اين
نوشته برخی را خوش نيايد. درهرحال، در دنيايی كه هر روز به سمت
عقلانيت انتقادی پيش میرود اسطورهها رو به زوالند و از قرار محمد قائد
نيز در پي چنين هدفی است.
با قائد در دفتر مجله لوح قرار
ملاقات گذاشتهایم. روبه روي من مردي، به قول احمد شاملو، با ريش
"پتويي" بلند نشسته است كه بسيار راحت سخن
میگويد؛ مردي كه تنها دربارۀ
آدمهایی سخن میگويد كه مرده باشند و مقالۀ
"آن سوي آستانه" وي میتواند سرآغاز نوع خاصي از
بيوگرافينويسي در ايران باشد كه در آن از
تمجيد و تحسين و فروكوبيدن خبري نيست. |