|
آنچنان كه بودیم:
زیبایی فقط در چشم بیننده
است؟
این عكسها را سالها پیش آقای كامران
جبرئیلی، همراه با مجموعۀ
سلایدها و تصاویری از مكانهای آموزشی
ایران، در اختیار نشریۀ لوح
گذاشت. تصاویری قدیمی
كار عكاس يا عكاسهايی ناشناس.
هويت
افرادی را هم
كه در برابر دوربین نشسته
یا ایستاده‌اند نمی‌دانیم.
عكسهای 1 و 2 به احتمال
زیاد دانشسرايی
مقدماتی يا عالی (دانشكده‌های
تربیت معلم امروزی) شاید در دهۀ
1320، عكس 3
(شامل پرستارانی با كلاه سفید) كادر
بیمارستان،
و عكس 4 دانشجویان
و استادان دانشكده‌ای پزشكی احتمالاً در دهۀ 1330
یا 40 را نشان
می‌دهد.
از خوانندگانی كه این مكانها و اشخاص را به
یقین می‌شناسند
دعوت می‌كنيم اطلاعات خود را در این صفحه بگذارند.
نكتۀ قابل توجه،
حالت و سیمای اشخاص است.
مردها انگار همیشه
یا بیش از حد لازم
زلف ِ بریانتین‌زده داشته‌اند
یا به طرز غم‌انگیزی
فاقد آن بوده‌اند.
جز این، قیافه‌شان،
بسته به گروه سنـّی، كم‌وبیش
به خوش‌تيـپی يا بدتيـپی
امروز بوده است.
اما زنان امروزی
كلاً زیباتر
و شاداب‌تر و، به‌رغم تمام مصائب،
خوش‌عكس‌تر و خشنودتر از مادرانشان
به نظر می‌رسند. شاید به بركت وفور
پروتئین و ویتامین
و غيره، مظنۀ نژاد مردم ایران
هم قدری ترقی كرده باشد.
احتمالاً رشد شخصیتی و تصورّ گردن‌فرازانۀ
زنان از خویش
نيز در این جلوه بی‌تأثیر
نیست.
|
فهرست مطالب½سرمقاله‌ها
