منبر، تریبون، دوربین و کاریکاتور سِلفی
در بازار وعظ و خطابه و منبر و تریبون
در ایران، اکبر رفسنجانی نمونهای بود منحصر به فرد و غیرقابل تقلید.
پیش از او مطرحشدن چنین پرسوناژی دور از تصور بود.
به چنین موضوع، شخص یا پدیدهای، بـِرند میگویند و وجودش مترادف موفقیت
است. در حیطهٔ نمایش و سرگرمی، ترفیع رضا بیک ایمانوردی، جک پالانس
یا ژانـ پل بلموندو از حد یکی از کتکخورهای بینامنشان به جایگاه بازیگر
نقش اول فیلم زمانی ممکن است که موفقیت آنها کاملاً اثبات و تضمین شده
باشد.
اردیبهشت 58 پدیدهای ظهور کرد که تا آن زمان اگر هم به فکر کسی میرسید
مناسب کاریکاتور روزنامهٔ ملانصرالدین بود و حداکثر سیاهیلشکر دانسته
میشد: عمامهٔ سفید کجوکوله و نامتقارن شبیه دمکشک سر دیگ، لباس بسیار
ساده (که تا آخر عمر ساده ماند)، بدون یک قبضه با تپـّه محاسن که ویترین
بسیاری اهل قلم و فلسفه و هنر و شعر و البته روحانیون است.
در مجلس ترحیم مرتضی مطهری در قم وقتی رفسنجانی پس از مقدمهای، از
آیتالله خیمنی دعوت کرد بیاناتشان را شروع کنند، ایشان با حالتی حاکی از
رضایت و اعتماد با دست اشاره کرد صحبت شما خوب است، ادامه بدهید.
|